Blogs

Lycië (Lycia) is een prachtig en ruig bergachtig gebied aan de zuidwestkust van Turkije. Hoewel de vroege geschiedenis van de Lyciërs nog onduidelijk is, werd het gebied vanaf de vroege bronstijd bewoond. Vanaf de vijfde eeuw vC nam de Griekse invloed toe, maar Herodotos meldde dat de bewoners nog merkwaardige niet-Griekse tradities kenden en een eigen taal hadden.

De AWN heeft vorige week een brief aan minister J. Bussemaker gestuurd om een reactie te geven op het wetsvoorstel Erfgoedwet. Het wetsvoorstel Erfgoedwet biedt de mogelijkheid via een algemene maatregel van bestuur uitzonderingen te bepalen voor het opgravingsverbod.

Conservator Karen Jeneson klaagde eerder dit jaar in NRC Handelsblad dat de Thermen in Heerlen niet onderdoen voor die in het Engelse Bath, maar dat het Thermenmuseum in Heerlen 15.000 bezoekers per jaar ontvangt tegen een miljoen in Bath. Daar moest ik aan denken toen ik las dat het Jorvik Viking Centre in het Noord-Engelse York 350.000 bezoekers per jaar trekt, een aantal waar Museum Dorestad niet aan tippen kan. Jaloers? Mwah.

Hier volgen twee bijzondere vondsten die ik heb gedaan bij de vooroever van het IJsselmeer. Het blijft speciaal om iets te vinden wat een paar duizend jaar geleden gemaakt en gebruikt is. Bijzonder  om het dan na zo`n lange tijd zelf vast te houden.

Door: Maarten den Hartigh. Het is voor velen van de WIRONII nogal een zoektocht: een passende broek vinden. We gaan weer terug naar de Friezen van 300-600 n.Chr. Wat voor broeken droegen zij eigenlijk? Helaas kan de lokale archeologie ons hier niet veel over vertellen. 

Mijn passie voor het verleden geldt niet alleen de oudheid. Ook de middeleeuwen zijn voor mij een belangrijke inspiratiebron. Helemaal leuk als oudheid & middeleeuwen elkaar ontmoeten! Eens genoten we van de stilte in de romaanse kloostergang in Moissac. Op de kapitelen kwamen we veel bijbelse bekenden tegen en ook de meeste heiligen wisten we thuis te brengen. Maar bij een van 75 kapitelen stond ik voor raadsels.

 Egypte verwent de geïnteresseerde toerist met zijn grootse tempelruïnes die vrij makkelijk te bereiken zijn. Dat was anders toen wij op zoek gingen naar de resten van Antinoöpolis, de stad die keizer Hadrianus 1885 jaar geleden stichtte ter herinnering aan Antinoüs. Wij waren vreemde eenden in de Egyptische bijt, in die stampende en zwetende dieselmotorboot die ons naar de andere oever van de Nijl bracht, bijna 300 km ten zuiden van Cairo. We waren de enige toeristen, maar niemand had aandacht voor ons. Alle andere opvarenden hadden hun droefenis te verwerken, want zij vormden een begrafenisstoet.

Bij opgravingen worden er geregeld spinsteentjes, spinschijven of spinloden gevonden.Ook uit het IJsselmeer spoelen deze voorwerpen aan. Ze werden al in de prehistorie gebruikt. Men gebruikte ze om wol te spinnen.

Een van de indrukwekkendste en verrassendste ruïnes in Israël vonden wij Avdat (Negev). Met ons huurautootje reden we door het bijna verlaten en droge woestijnlandschap. Snikheet. Een enkele herder en zijn kudde waren de enigen die we onderweg ontmoetten. Van verre zie je Avdat al liggen, op een heuvel, ruim 80m boven het omliggende landschap.

Onbekend is onbemind. Wil je dat het publiek jouw organisatie kent dan speelt Public Relations (PR) een belangrijke rol, dat geldt ook voor de AWN- Vereniging van vrijwilligers in de archeologie. Als je vereniging een aanbod krijgt om goed doel te zijn, dan is dat een mooie promotie kans en een goede gelegenheid om te vertellen over het belang van archeologisch erfgoed.

In Oost-Algerije ligt, pakweg 250 kilometer landinwaarts van de Middellandse Zeekust, Tebessa (Theveste). Van de Romeinse en Byzantijnse stad zijn nog prachtresten te zien, maar ons ging het vooral om een vroegchristelijk bedevaartcomplex. Beneden het huidige straatniveau van Tebessa, omringd door de dagelijkse geluiden van mensen, ezels, auto’s én een stevig hek, ligt een andere wereld: een oase van stilte, letterlijk en figuurlijk afgeschermd van de alledaagse werkelijkheid. We gaan in deze metershoge ruïne zo'n 1600 jaar in tijd terug. Opgravingen, vondstonderzoek en eigentijdse teksten maken het mogelijk de geschiedenis van dit pelgrimsoord te reconstrueren. Niet met honderd procent zekerheid, wel naar alle waarschijnlijkheid!

Door: Maarten den Hartigh. Tijdens een kampement drink ik mijn gerstenat als een bezoeker aan mij vraagt: ‘Wat is nou typisch Fries?’ Ik hou mijn kop omhoog en zeg tegen de man: ‘Dit Angelsaksische aardewerk.’ De man kijkt naar de kop, lijkt hem mooi te vinden maar fronst dan en zegt: ‘Dat lijkt mij een gekke identiteit voor Friezen?’ waarop ik antwoordt: ‘Dat is precies wat ik bedoel.’