Blogs

AWN- leden dragen wel eens hun steentje bij aan een opgraving. Bij de opgraving in Ede is dit het geval. Daar zijn tot nu toe veel sporen uit de IJzertijd en Middeleeuwen gevonden. http://archeologieonline.nl/nieuws/veel-ijzertijdvondsten-in-ede AWN vrijwilliger Mirjam vertelt over de opgraving.De laatste twee weken ben ik (Mirjam) mee geweest naar de opgravingen bij de Diedenweg in Ede. Ik vind het erg boeiend om sporen van bewoning te vinden in de oorspronkelijke grondlagen, het herkennen van paalgaten en waterputten vragen wel de nodige ervaring, maar al doende leer ik steeds meer.

Tunesië is voor een archeoloog een heerlijk land: schitterende ruïnes en prachtige musea. Bulla Regia is een van mijn favoriete ruïnes. Het stadje bestond al vóór de komst van de Romeinen en het woord regia in de naam geeft aan dat het van oorsprong een koninklijke verblijfplaats was van de Numidische koningen (tweede eeuw vC).

In Catalonië ligt Empúries of – in het Spaans – Ampurias. Een prachtige én instructieve ruïne, waar de Griekse en de Romeinse periodes van de havenstad goed te zien zijn. In de zesde eeuw vC stichtten de Grieken eerst hun stad op een klein eilandje voor de kust en niet lang daarna op het vaste land naast een inheemse, Iberische nederzetting. Het gebied kwam in Romeinse handen en een nieuwe, zeer regelmatig aangelegde stad werd vanaf het midden van de eerste eeuw vC gebouwd: Emporiae. Nog slechts een klein gedeelte is hiervan opgegraven en komende generaties archeologen zullen hun hart hier kunnen ophalen (als er tenminste geld is!). Nu kun je al lopen door een van de Romense huizen, prachtig belegd met zwart-wit vloermozaïeken met geometrische patronen.

Ben jij tussen de 7 en 12 jaar oud en klaar om deze zomervakantie terug te gaan naar de oudheid? Van 9 juli tot en met 4 september organiseert het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden een topactiviteit, waarbij iedere bezoeker de kans krijgt om zelf een echte Romein te worden! 

Het zal weinigen ontgaan zijn dat de Britten in een referendum voor een vertrek uit de Europese Unie hebben gekozen. Als de Angelsaksische monnik Bonifatius het nog zou hebben meegemaakt, had hij ongetwijfeld tegen een Brexit gestemd.

Middeleeuwse reisverslagen van reizigers en van pelgrims, ik lees ze erg graag (vorige keer: Joos van Ghistele). Je krijgt een beeld van de persoon zelf én door zijn ogen ook van de wereld van toen. Waarin was hij geïnteresseerd? Hoe zag zijn omgeving eruit? Had hij aandacht en begrip voor de ander die hij tegenkwam? En als hij (of zij) ook maar een beetje een vaardige pen had, gaf hij ons een beeld-verhaal, een momentopname van een stad of regio met monumenten die toen 'metselfris' waren, maar nu vaak al verdwenen of ruïne zijn. Welke gebouwen zag de reiziger of pelgrim? Was hij onder de indruk? De Reis geschreven door Ibn Djubair (Ibn Jubayr, Ibn Djoebair) is zo'n indrukwekkend reisverslag.

Op 27 juni 2016 begint ADC ArcheoProjecten met de opgraving van Vindplaats 9 bij Kampen, waar bewoningsresten uit de Midden-Steentijd zijn aangetroffen. Al ruim een jaar onderzoekt het ADC het kilometers lange traject van de door Isala Delta aan te leggen hoogwatergeul Reevediep, ten zuiden van Kampen, die het wonen langs de IJssel veiliger moet maken. Er zijn 12 vindplaatsen aangetroffen daterend van de Midden-Steentijd (ca. 10000-5300 v. Chr.) tot de Tweede Wereldoorlog: van restanten van de stadsbrug van Kampen, middeleeuwse perceelsgrenzen, een houten waterdoorvoer tot de fundamenten van kazematten.

Op onze reizen kwamen we in gedachten Joos van Ghistele, vijftiende-eeuwse edelman uit Gent, geregeld tegen. Van november 1481 tot juni 1485 reisde hij naar het Heilige Land, het Arabische Schiereiland, Syrië, Perzië en de Griekse eilanden. Via Sicilië en Noord-Afrika keerde hij terug naar huis. Tijdens zijn bootreis van Alexandrië naar de Syrische kust dreef een storm het oude schip naar de zuidwestkust van Cyprus, naar de haven Paphos (Pafos) of zoals het toen genoemd werd: Baffa. Joos maakte van de nood een deugd en bezocht enkele bedevaartsoorden.

Ze werden tijdens de opgraving bij Didam, Montferland gelukkig herkend: dertig onooglijke roodbruine roestige knolletjes, afkomstig uit een Merovingisch graf. Er waren geen andere vondsten. Eind 2015 werden ze binnengebracht bij ArcheoCare, het conserveringslab van ADC ArcheoProjecten.

Naast de exposities Romeinse Kust en Egypte. Land van Onsterfelijkheid is er nog een derde spraakmakende tentoonstelling in het Rijksmuseum van Oudheden: Vlijmscherp verleden. Het onderwerp is ditmaal de geschiedenis van zwaarden en diens rituele en symbolische betekenis voor mensen. Met maar liefst 200 verschillende zwaarden is het bezoeken van de tentoonstelling zeker de moeite waard. De steekwapens stammen uit verschillende tijdperken, vanaf de prehistorie tot de twintigste eeuw.

De mantichoor of mantic(h)ora is een gruwelijk fabeldier dat ergens in de vierde eeuw vC zijn 'leven' begon. Aristoteles beschreef de mantichora als een dier met een rood leeuwenlijf en een mensengezicht met blauwe ogen, maar in de bek wel drie rijen tanden en zijn staart lijkt op die van een schorpioen waarmee hij dodelijke pijlen kan afschieten. Hij kan snel rennen, zijn geluid is een soort mengeling van panfluit en trompet.... en hij is dol op mensenvlees. Ruim een eeuw na Aristoteles werd hij afgebeeld in de graftombe van Marisa (Israël).

In het kader van archeologisch onderzoek naar de bewoningsgeschiedenis van Well Aijen (gemeente Bergen, Limburg) zijn in januari 2016 twee Begemann-boringen gezet. Hiermee kan de laagopbouw van de grond in één boormonster worden verkregen en de diepte van de lagen nauwkeurig worden vastgesteld. In 2011 werd ontdekt dat de afzettingen in het gebied een onverstoord bodemprofiel hebben dat dateert van het Mesolithicum tot en met de Vroeg-Romeinse tijd: een periode van maar liefst 8000 jaar. Een unieke vondst voor het Limburgse Maasdal!