Een amfitheater met duizenden uitzinnige Romeinen, die juichen, schreeuwen en zich onverstoorbaar richten op iets middenin de arena.  Daar, in de ‘ring’, bewegen verschillende koppels mannen, die in hun rijkgekleurde, glanzende uitdossing met elkaar vechten alsof hun leven ervan afhangt. Dit is een veelvoorkomende scène in de tijd van de Romeinen, vooral in de late republiek en keizertijd organiseerden machthebbers grootse gladiatorenspelen waar het volk van genoot. Waar ligt de oorsprong van deze gevechten? 
Iedereen kent het gouden masker van Toetanchamon en iedereen kent de Grote Piramide van Cheops. Het zijn stuk voor stuk iconen, maar wat veel mensen niet weten is dat het Egypte van de farao's nog eindeloos veel meer heeft te bieden. Zoals, bijvoorbeeld, een farao die niet had misstaan in Olympisch Rio.
Gedurende het hele Neolithicum en grote delen van de bronstijd hebben mensen over de hele wereld megalithische monumenten gebouwd.
William Matthew Flinders Petrie (1853-1942) was een Engelse archeoloog, die voornamelijk in Egypte werkzaam is geweest, en wel bijna 50 jaar lang, op ca. 50 verschillende plekken.
Joost Vermeulen en Rénie van der Putte fietsten onlangs op verzoek van Archeologie Magazine van Osnabrück naar Oldenburg op zoek naar een stukje van de ongelofelijke rijkdom van de ‘Duitse’ prehistorie.  
In het Amsterdamse Allard Pierson Museum is de tentoonstelling Ontmoetingen met de Oriënt te zien. De tentoonstelling is een drieluik waarbij aandacht wordt besteed aan wijzen uit het oosten die in het 17de eeuwse Nederland grote invloed hadden, de beroemde Egyptoloog Flinders Petrie en last but not least professor dr. Emilie Haspels.
In het navolgende overzicht worden, in de volgorde van de nummering door prof. A.E. van Giffen, de hunebedden besproken die we om verschillende, daarbij aangegeven redenen als markant aanduiden. Het is uiteraard een subjectieve selectie uit de in totaal 52 hunebedden die in de provincie Drenthe per fiets, auto of al wandelend bezocht kunnen worden. Daar komen ze eigenlijk allemaal voor in aanmerking, maar deze selectie is vooral bedoeld om een keuze te vergemakkelijken wanneer de tijd voor een bezoek daaraan beperkt is.
De hunebedden in Nederland zijn overblijfselen van de Trechterbekercultuur, genoemd naar de karakteristieke trechtervorm van de aardewerken potten die men maakte. Die cultuur manifesteerde zich in een periode van de nieuwe steentijd, ook wel Neolithicum genoemd. Deze nieuwe steentijd strekte zich in Noord-Europa uit tussen grofweg ca. 4900 en 2000 v.Chr.
Iedereen kent het gouden masker van Toetanchamon en iedereen kent de Grote Piramide van Cheops. Het zijn stuk voor stuk iconen, maar wat veel mensen niet weten is dat het Egypte van de farao's nog eindeloos veel meer heeft te bieden. Deze maand: een keihard misverstand... op onze nationale televisie!
Het Hunebedcentrum in Borger is gelegen op zo'n 18 km ten westen van Drenthe´s hoofdstad Assen, halverwege tussen Groningen en Emmen. Aan de wieg van dit centrum staat professor Van Giffen, die in 1967 het initiatief nam om in deze plaats een hunebedmuseum in te richten. Dat kwam er en fungeerde aanvankelijk als Oudheidkamer.
Muziekinstrumenten uit de middeleeuwenIn middeleeuws Europa waren de zogeheten rietinstrumenten zeer geliefd. Het zijn blaasinstrumenten van hout, waarin een gesneden stukje riet in het mondstuk is aangebracht. Het riet gaat trillen en daardoor ontstaat de klank. En wat voor klank!
Hergebruik van hunebedden'De hunebedden werden hier in relatief korte tijd gebouwd, zo tussen 3400 en 3200 voor Christus', vervolgt Hein Klompmaker. De meeste bleven een paar honderd jaar in gebruik. Of ze bestemd waren voor een belangrijk iemand of voor meerdere begravingen is nog verre van duidelijk. 'In de loop der tijd werd hier verschillend over gedacht. Zo werd in de 18e eeuw aangenomen dat dit grafmonument bedoeld was voor een soort van koning of een ander voornaam persoon.