Archeologen hebben de leeftijd van het bekende badhuis in Heerlen vastgesteld. In een publicatie die binnenkort zal verschijnen, stellen zij dat het badhuis is gebouwd tussen 63 en 74 na Christus. Daarmee is het badhuis het oudst bekende stenen gebouw binnen de Nederlandse landsgrenzen.

Een internationaal team van wetenschappers uit Frankrijk, België, Duitsland en Nederland onderzocht de restanten van het Romeinse badhuis in Heerlen. Daarnaast onderzochten ze vondsten die rondom het badhuis zijn gedaan. Uit dat onderzoek blijkt nu, dat het badhuis ouder was dan tot nu toe werd aangenomen en dat het bovendien een imposant bouwwerk is geweest. Daaruit concluderen zij dat het badhuis, en daarmee ook de nederzetting eromheen, een belangrijkere status had dan tot nu toe vaak werd aangenomen.

Gebouwd door militairen

Het badhuis werd gebouwd door militairen, voor wie Heerlen, of in de Romeinse periode Coriovallum, een belangrijke ontmoetingsplek werd. Het badhuis vervulde dus een belangrijke functie in de regio en dat was te zien. Toen het badhuis op haar grootst was, stond er een façade van 48 meter en acht tot tien meter hoog. Dat Coriovallum een belangrijke functie had, blijkt uit het feit dat een stenen zuil waarvan werd gedacht dat die bij het badhuis hoorde, geen deel van het badhuis was, maar van een ander stenen gebouw. Uit dat gegeven trekken de archeologen de conclusie dat er dus twee stenen publieke gebouwen dicht bij elkaar hebben gestaan. Meerdere grote stenen gebouwen op een kleine oppervlakte zou volgens de archeologen een indicatie zijn dat Coriovallum een belangrijke status had. Meer onderzoek in de omgeving van het badhuis moet daarover meer aanwijzingen geven.

De ontdekking van het badhuis

Het badhuis in Heerlen werd in de jaren 40 van de vorige eeuw ontdekt, toen een boer een stenen zuil raakte tijdens het ploegen. Toen archeologen de zaak verder onderzochten, bleken er veel meer Romeinse resten in de grond te zitten. Bij verder onderzoek werden de resten van het badhuis blootgelegd. Op de plek waar het badhuis werd gevonden, werd in de jaren 70 het Thermenmuseum gebouwd, met een grote hal die over de opgraving heen werd gebouwd.

De publicatie bij het nieuwe onderzoek verschijnt in maart 2020. Aan het onderzoek werd gewerkt door een team van dertig wetenschappers, die voor het eerst in decennia weer aan het werk gingen in en rond het badhuis, onder leiding van het Thermenmuseum. Het onderzoek werd ondersteund door de RCE en de Provincie Limburg.