Archeologen hebben in Tell El-Kharouba, nabij Sheikh Zuweid in Noord-Sinaï, een grote en strategisch gelegen vesting uit het Nieuwe Rijk (ca. 1550–1070 v.Chr.) van Egypte blootgelegd. Het fort maakte deel uit van het cruciale defensienetwerk langs de 'Weg van Horus', de belangrijkste route die Egypte verbond met de machtige rijken in het noorden.

Het fort ligt vlak bij de huidige grens met de Gazastrook en diende in de oudheid als de vitale verdedigingslinie van Egyptes oostelijke grenzen. De vesting was cruciaal voor de veiligheid en de handel van het Egyptische rijk.

Kolossale muren en koninklijke sporen

De opgravingen hebben indrukwekkende delen van de militaire architectuur onthuld:

• De zuidelijke muur is ongeveer 105 meter lang en 2,5 meter breed.
• Deze muur is voorzien van een versterkte toegangspoort en elf verdedigingstorens.
• Ook zijn secties van de noordwestelijke en westelijke muren opgegraven, die eeuwenlang verborgen lagen onder verschuivende zandduinen.

Binnen de vesting ontdekten de archeologen een kwartier dat vermoedelijk diende als kazerne voor de garnizoenssoldaten. Hier werden meerdere vondsten gedaan die het fort direct dateren. Het significantst is een gestempeld vatfragment met daarop de cartouche (de koninklijke ring met naam) van koning Thoetmosis I (vroege 18e Dynastie).

Inzichten in het dagelijks leven

De vondsten geven ook inzicht in het dagelijks leven van de soldaten die in deze strategische buitenpost waren gelegerd. Er werd onder andere een grote broodoven aangetroffen, samen met restanten van versteend deeg.

Bovendien werden er geïmporteerde vulkanische stenen gevonden, die afkomstig lijken te zijn van de Griekse eilanden. Dit benadrukt de rol van het fort in de bredere handelsnetwerken die via de 'Weg van Horus' liepen, een route die Egypte verbond met Syrië, Anatolië en Mesopotamië.

Gevonden scherven en een deel van de muur

Ministry of Tourism and Antiquities

Dr. Hisham Hussein, die bij het onderzoek betrokken is, legde uit dat de voorlopige studies aantonen dat het fort door de eeuwen heen meerdere restauratie- en structurele aanpassingen heeft ondergaan. Zo werd de zuidelijke ingang meermaals opnieuw ontworpen, wat de veranderende defensieve en architectonische behoeften van het Nieuwe Rijk weerspiegelt.

De archeologen zijn van plan de rest van de vestingmuren verder op te graven en een aangrenzende militaire haven te onderzoeken, waarvan men vermoedt dat deze diende als een cruciale maritieme buitenpost ter ondersteuning van het fort.