Na een DNA-analyse van 298 lichamen van Avaren, een Euraziatisch krijgersvolk uit de vroege middeleeuwen, hebben onderzoekers vastgesteld dat de overledenen nauw aan elkaar verwant waren. Uit het onderzoek kwamen negen stambomen naar voren, waarvan er vijf genetisch met elkaar verbonden waren over een periode van drie eeuwen. Ook vonden de onderzoekers bewijs dat de Avaren meer dan één partner hadden. Het onderzoek werd uitgevoerd op vier Avaarse begraafplaatsen op de Grote Hongaarse Laagvlakte in Zuidoost-Hongarije, waar graven lagen van tussen de zesde en negende eeuw.

Tekst: Thomas van Roijen

Vrouwen hadden diverse afkomst

De onderzoekers ontdekten dat de meeste van de onderzochte Avaren verwant waren aan anderen op dezelfde begraafplaats. Ook bleek dat de oorsprong van Avaarse vrouwen diverser was dan die van mannen. Dit suggereert volgens experts dat de vrouwen hun ouderlijk huis verlieten om zich bij de gemeenschap van hun echtgenoot te voegen. Waarschijnlijk werden de vrouwen uitgehuwelijkt om de sociale samenhang tussen de verschillende clans te versterken. Ook werden de ouders van de vrouwen niet teruggevonden op de begraafplaatsen, wat deze aanname versterkt. De mannen op de begraafplaats werden bijna altijd samen begraven met hun verwanten.

Archeologie Online is van de makers van Archeologie Magazine. Meer weten over dit prachtige magazine? JA GRAAG!

Meer dan één partner

De genetische analyse onthulde dat zowel mannen als vrouwen vaak kinderen hadden met meer dan één partner. Het leverde ook duidelijk bewijs voor zogenaamde leviraatshuwelijken, waarbij nauw verwante mannen kinderen hadden van dezelfde vrouw, vaak na de dood van een van haar eerdere partners. Zo vond het onderzoeksteam drie paar vaders en zonen, twee paar broers, en een oom en neef die elk een vrouwelijke partner deelden.

De Avaren

De Avaren waren een vroegmiddeleeuws krijgersvolk van Euraziatische nomaden dat zich in de zesde eeuw in het Karpatenbekken in Zuidoost-Europa. De politieke kern van deze groep omvatte een khagan, een leider die werd omringd door elitekrijgers te paard en hun families. In de vroege zevende eeuw wisselden de Avaren hun nomadenbestaan in voor een sedentaire leefstijl. Bij hun nederzettingen en begroeven ze hun doden in grote begraafplaatsen, soms in graven met grafgiften als wapens, sieraden en paarden.