Tijdens een zoektocht naar zeewier trof de Britse Julia Horton-Powdrill uit Pembrokeshire (Wales) drie gigantische mijnen aan op het strand van Caerfi, nabij de stad St. Davids. Vermoedelijk gaat het om zeemijnen uit de Eerste Wereldoorlog.

De vrouw maakte een wandeling langs het strand, toen ze een van de mijnen opmerkte. Hoewel ze al jaren zeewier zoekt langs deze kust, waren de mijnen haar nog niet eerder opgevallen. Vermoedelijk zijn ze door de ruwe weersomstandigheden in combinatie met laaggetij onder het zand vandaan gekomen. In eerste instantie dacht ze dat het om Romeins aardewerk ging, tot ze ontdekte dat het voorwerp verroest was en dus van ijzer moest zijn. Toen was het voor Horton-Powdrill duidelijk dat het ging om een mijn.

Toen ze een foto maakte van haar opmerkelijke vondst viel haar oog op een tweede mijn, die een stukje verderop boven het zand uitstak. Tot haar grote verbazing lag een stuk verderop nog een derde mijn. Deze mijn lag in tegenstelling tot de andere twee op de zijkant en had een groot gat. Het toeval wil dat Horton-Powdrill een getraind archeologe is. Ze is dan ook erg verheugd over de verassende vondst. ‘Ik loop vaak op dit strand, maar ik heb de mijnen nooit eerder gezien’. Ze deed wat navraag bij omwonenden en ook daar leek niemand ooit eerder van de mijnen gehoord te hebben.

Mevrouw Horton-Powdrill heeft de mijnen uitgebreid gefotografeerd en de foto’s doorgestuurd naar de Dyfed Archaeological Trust. Zij hebben de foto’s aan oorlogshistorici gegeven die de mijnen verder zullen analyseren.

Bron: BBC

Beeld: Nigel Swales