In het noorden van Turkije vlakbij Kastamonu hebben archeologen van de universiteit van Düzce onder leiding van Nurperi Ayegin restanten gevonden van een nederzetting van tussen de 7.000 en 12.000 jaar oud. Hiermee is het de oudste nederzetting ooit gevonden in de regio van de Zwarte Zee. De nederzetting, Kahin Tepe genoemd, vertoond gelijkenis met het bekendere en veel grotere oudste tempelcomplex ter wereld Göbekli Tepe.

Eveneens als bij Göbekli Tepe vermoeden de archeologen dat Kahin Tepe werd gebruikt als heiligdom. “We denken dat dit een heilige plek is waar op bepaalde momenten in het jaar mensen bij elkaar kwamen om kennis te delen, hun goden te vereren en standbeelden van dieren te maken” laat Ayegin weten. Kahin Tepe stamt uit een periode die door archeologen het Prekeramisch Neolithicum genoemd wordt. Dit is een periode van de vroege steentijd waarin men nog geen gebruik maakte van potten, vazen en dergelijke gereedschappen.

Jager-verzamelaars of boeren?

Er heerst vandaag de dag nog discussie of mensen tijdens het Prekeramisch Neolithicum in de regio al op een vaste plek woonden, of dat ze nog jager-verzamelaars waren. Vondsten als deze lijken echter aan te duiden dat de mensen die hier geleefd hebben geen jager-verzamelaars meer waren en zich voornamelijk onderhielden met landbouw. Het lijkt waarschijnlijk dat bouwwerken zoals Göbekli Tepe en Kahin Tepe gemaakt zijn door mensen die leefden in een gestructureerde samenleving. Daar doen de archeologen nu in ieder geval nog geen uitspraak over. Wel laat Ayegin weten dat deze opgravingen “zeer belangrijke resultaten zullen opleveren voor zowel de geschiedenis van Anatolië als de wereldgeschiedenis.”

Archeologie Online is van de makers van Archeologie Magazine, meer weten over dit prachtige magazine? Klik hier!

Religieuze traditie

“Göbekli Tepe is de meest bekende nederzetting uit deze periode. Als we kijken naar de sociale structuur van deze periode, dan weten we dat het voornaamste element van deze structuur een rigide en complexe religieuze traditie is. Door de beeldhouwwerken die we opgegraven hebben te bestuderen, hebben we kunnen bepalen wat voor soort dieren de goden uit deze tijd representeerden.” voegt Ayegin nog toe.

Schedelcultuur

We weten nog heel erg weinig over de mensen die dit soort nederzettingen bouwden. Niet alleen weten we niet of het ze jager-verzamelaars waren, we weten ook weinig tot niks over hun taal, geloof, etniciteit etc. Het weinige dat we van hen weten is natuurlijk puur en alleen gebaseerd op wat we van ze kunnen vinden in de grond. Zo vond men bijvoorbeeld in 2017 bij Göbekli Tepe kleine fragmenten van menselijk schedelbot. Deze fragmenten lijken bewerkt te zijn met stenen gereedschap om zo versieringen aan te brengen. Archeologen speculeren dat schedels het tempelcomplex versierd hebben, wellicht om voorouders te vereren of vijanden af te schrikken.

Bronnen: Archeology, Hurriyet.