Er is nieuw bewijs gevonden dat de bestaande theorieën over het instorten van de samenleving op Rapa Nui, het Paaseiland, in twijfel trekt. Volgens deze theorieën was de samenleving op het eiland al aan het aftakelen voordat de Europeanen in 1722 het eiland aandeden, maar volgens een nieuwe ontdekking waren het vooral de ziektes die de nieuwkomers met zich meebrachten die de beschaving ten onder deden gaan.

Huidige theorieën

Tot nu toe werd er gedacht dat het instorten van de beschaving op het Paaseiland door de bewoners was veroorzaakt. Door overmatige ontbossing en overbevolking zouden zij er zelf voor hebben gezorgd dat het eiland niet goed leefbaar meer was en de bevolking het eiland verliet, waardoor grote delen van het gebied niet meer werden gebruikt.

Nieuwe ontdekkingen

De nieuwe theorie van Dr. Mara Mulrooney van het Bishop Museum in Honululu geeft een ander beeld. Volgens haar is het Paaseiland een voorbeeld van continuïteit; grote delen van het eiland bleven gebruikt worden om voedsel te verbouwen, ook de plaatsen waarvan gedacht werd dat ze verlaten waren. De bewoners van het eiland wisten voor de komst van de Europeanen hun eiland te veranderen in een productievere en duurzamere plek om te leven.

Bewijs

Mulrooney heeft samen met andere wetenschappers zes jaar lang onderzoek gedaan. Ze hebben bevindingen gedaan bij vijftien nieuwe opgravingen op het noordelijke deel van het eiland. Daarnaast hebben zij ook eerder verzamelde data opnieuw geanalyseerd, waaronder CO2-dateringen. Hieruit blijkt dat grote delen van het Paaseiland lange tijd gebruikt werden om taro, een knolgewas, en zoete aardappelen te verbouwen, ook na de komst van de Europeanen.

Pas na het eerste Europese contact stortte de samenleving in door de meegebrachte ziektes, waar de bewoners van het eiland niet tegen opgewassen waren.

bron: pasthorizonspr.com