Het Rijksmuseum van Oudheden bezit veel archeologische vondsten. Een aantal van deze topstukken worden in deze blog uitgelicht door de conservatoren van het Museum. Deze keer een van de beroemdste archeologische vondsten van Nederland: de Fibula van Dorestad, een broche gevonden in 1969 in een waterput in Wijk bij Duurstede.

Glas, edelsteen en parels

De broche stamt uit een periode tussen 775 en 800 na Christus en is 8,5 cm in diameter. Hij is gemaakt van goud en ingelegd met verschillende kleuren glas, almandijn (een rode halfedelsteen) en parels langs de rand. Alle parels zijn doorboord; blijkbaar zijn ze oorspronkelijk bedoeld geweest om aan een draad geregen te worden.

Opmerkelijke decoratie 

De meest opmerkelijke decoratie is het cloisonnéwerk. Dit werk toont christelijke vormen, onder meer een Andreaskruis. In gouden celletjes zijn platte plaatjes van gekleurd materiaal ingelegd. Een sterk gestileerde boom met bladeren en vruchten is in stukjes rood, wit, groen en blauw glas en emaille weergegeven.

Kerkelijk sieraad

De stijl van de broche is die van kerkelijk edelsmeedwerk van Bourgondische ateliers uit de tijd van Karel de Grote, en werd vermoedelijk gedragen door een hooggeplaatst kerkelijk persoon. Utrecht was namelijk een belangrijk geestelijk centrum in de Middeleeuwen en speelde een grote rol bij de verspreiding van het christendom.

Opzettelijk verloren 

Het kostbare sieraad is waarschijnlijk bewust in de put in Wijk bij Duurstede verstopt vanwege gevaar, bijvoorbeeld de aanvallen van Vikingen op Dorestad in de vroege negende eeuw. Als de broche namelijk per ongeluk in de put was gevallen, had men vermoedelijk wel de moeite genomen om het bijzondere sierraad er weer uit te halen.