Chileense onderzoekers hebben samen met onderzoekers van de Smithsonian Institute een enorme begraafplaats van prehistorische walvissen blootgelegd. Opmerkelijk is dat de archeologische site in de Atacama woestijn in Chili ligt, de botten heel goed bewaard zijn en dat de ruim 75 walvisgeraamtes vlak naast elkaar liggen.

Het is nog onduidelijk hoe de twee tot zeven miljoen jaar oude walvissen in de woestijn terecht zijn gekomen. Het kan zijn dat ze gedesoriënteerd werden en gestrand raakten, of dat ze meegenomen werden door een grote storm. Over de eeuwen heen zou het land gestegen zijn, waarna het één van de droogste plekken op de wereld werd. Dat zou echter niet verklaren waarom de meeste skeletten maar ettelijke meters van elkaar vandaan liggen.

Experts geven aan dat walvisgeraamtes wel vaker bij elkaar gevonden worden, waaronder in Peru en Egypte, maar nooit zoveel bij elkaar en nooit met zulke goed behouden botten. Meer dan twintig skeletten, die een kilometer van de zee vandaan gevonden zijn, zijn zelfs nog intact en in perfecte staat. Ook zeggen de onderzoekers dat het vrijwel zeker is dat de walvissen tegelijkertijd stierven, maar dat ze eerst onderzoek moeten doen voordat ze conclusies kunnen trekken.

Meerdere vondsten

De vondst werd in juni 2010 gedaan tijdens wegwerkzaamheden. De geraamtes werden gevonden in een gebied ongeveer zo groot als twee voetbalvelden - 240 meter lang en 20 meter breed. De meeste skeletten zijn van baleinwalvissen met een lengte van acht meter. Ook werden de restanten van een potvis gevonden, overblijfselen van een nu uitgestorven dolfijnsoort, met twee walrusachtige slagtanden. Zo’n dolfijn is eerder alleen nog in Peru gevonden.

“De fossielen zijn bijzonder goed behouden en vrijwel compleet - een zeldzame combinatie in de paleontologie,” aldus Erich Fitzgerald, paleontoloog bij het Victoria museum in Melbourne. “[De vondst] zal waarschijnlijk inzicht bieden in veel aspecten van de ecologie en evolutie van deze uitgestorven soorten.” Ook gaf Fitzgerald aan dat de vele geraamtes over een lange periode zijn opgestapeld.

Een walvisexpert stelt een ander scenario voor. Volgens hem kan het zijn dat de walvissen verzameld waren in een lagune en dat een storm of aardbeving de opening naar de zee afsloot. “Vervolgens droogt de lagune op en sterven de walvissen,” aldus de expert. Ook hij benadrukt hoe ‘ongewoon’ de situatie is.

Mysterie

“Als de lagune echt is opgedroogd, zou je tekenen moeten zien dat het zeewater is verdampt,” vervolgt hij. Die tekenen zouden bestaan uit gekristalliseerd zout en gipssteen. “Aan de andere kant, in het geval van een storm die de walvissen op de kust heeft doen landen, zou de oceaanvloer heen en weer geduwd moeten zijn, en zou je tekenen van schuring moeten zien.” Hoewel het onderzoek nog niet is afgerond, zijn dusdanige tekenen vooralsnog niet gevonden.

Veel van de fossielen zijn inmiddels naar het museum in Caldera vervoerd. Mario Suarez, één van de leidinggevenden van de opgraving, zegt dat er waarschijnlijk nog honderden fossielen opgegraven gaan worden, genoeg om hem voor de rest van zijn leven bezig te houden. “We hebben de unieke kans om een groot wetenschappelijk project op te richten en een enorme contributie aan de wetenschap te leveren,” aldus Suarez.

Bron: Fox News