Een archeoloog die onderzoek heeft gedaan naar de pest in Londen van 1348 tot 1349 beweert dat ratten niet verantwoordelijk waren voor het overdragen van de ziekte, maar mensen. Hij baseert zijn argument op talloze opgravingen van massagraven met slachtoffers van de ziekte.

“Er is gewoon geen bewijs om het te ondersteunen,” aldus Barney Sloane, archeoloog en auteur van het boek The Black Death in London. “We zouden enorme hopen dode ratten in al het water moeten vinden, maar ze zijn er gewoon niet. En al het bewijs dat ik onder ogen heb gehad, suggereert dat de pest veel te snel verspreid is om de traditionele verklaring van ratten en vlooien als dragers te laten kloppen.”

Sloane, aanvankelijk archeoloog bij het museum van Londen en nu bij de Engelse Rijksdienst voor de Monumentenzorg, concludeert dat de verspreiding van de pest, die in 1348 tot 1349 in Londen toesloeg, veel sneller ging en harder insloeg dan eerst was vastgesteld. Er wordt gedacht dat ongeveer de helft van de indertijd 60.000 inwoners stierf, maar Sloane denkt dat het opliep tot tweederde van de bevolking.

Bovendien bleef het sterftecijfer oplopen in de strenge winter van 1348, waarin vlooien niet hadden kunnen overleven. Ook zijn er wel skeletten gevonden van zwarte ratten bij opgravinglocaties van de 14e eeuw, maar nooit zoveel tegelijkertijd dat de knaagdieren als de dragers van de ziekte kan aanwijzen.

De Zwarte Dood
Sloane heeft bijna tien jaar onderzoek gedaan voor zijn boek, waaronder het bestuderen van archeologische verslagen en oude testamenten van tijdens de epidemie eind 1348. Het aantal testamenten steeg toen met zo’n aantal, dat er uiteindelijk meer in één week werden opgesteld dan aanvankelijk in een jaar gebeurde.

De verhalen die Sloane opdeed uit deze documentatie gaven aan dat de mensen dachten dat iedereen in de wereld zou sterven. Mensen gaven al hun eigendom aan hun kinderen, die vervolgens een aantal dagen later stierven. Een monnik uit Westminster die zijn ervaringen op had geschreven, zei dat er “dood zonder verdriet was, huwelijk zonder affectie, hebzucht zonder armoede en vlucht zonder ontsnapping”.

Bron: Guardian