Duizenden jaren geleden beschreven Hippocrates en zijn studenten al infecties met wormen in de spijsverteringskanalen van zijn patienten. In het Corpus Hippocraticum worden een aantal van deze infecties beschreven. Moderne wetenschappers gingen er tot nu toe van uit dat het daarbij om infecties met spoelwormen en lintwormen, maar er was geen wetenschappelijk bewijs waarmee werd aangetoond kon worden dat Hippocrates het ook daadwerkelijk over deze wormen had.

Hippocrates bevestigd

Tot nu. Archeologen bestudeerden resten van uitwerpselen die aan het bekken van skeletten op het Griekse eiland Kea. Daar lagen graven uit de periode van 4000 voor Christus tot 330 na Christus. De overblijfselen van de ontlasting die in de graven werd aangetroffen, bevatte eitjes van zweepwormen en spoelwormen. Daarmee zijn de diagnoses van Hippocrates bevestigd en ontdekten de archeologen meteen de oudst bekende worminfectie uit het oude Griekenland. 

Lang bewaarde eitjes

Het is niet bekend of er meer infecties waren. De eitjes van de spoel- en zweepwormen hebben een sterk membraam en hebben waarschijnlijk daardoor de duizenden jaren in de grond overleefd. Besmetting met andere parasieten zijn niet uit te sluiten, maar door de lange tijd die de eitjes in de grond hebben gezeten zijn die niet meer vindbaar.

Evolutionair onderzoek

Het onderzoek levert daarmee een aantal nieuwe inzichten op. De vondst van de sporen van de worminfecties bevestigt een aantal theorieën over de mate waarin de oude Grieken last hadden van parasieten. Daarmee is er ook meer bekend over hoe dergelijke parasieten zich evolueerden en verspreidden.

Bron:

Live Science

Afbeelding:

Eitje van de zweepworm, via Wikimedia Commons