Het Boston Museum of Science heeft tussen juni en augustus in 2012 data verzameld over de manier waarop de moderne mens loopt. De tred van 398 gezonde volwassen mensen werd geanalyseerd om de houding en beweging van deze individuen vast te stellen en deze te vergelijken met de beweging van primaten, en daarmee mogelijk ook die van onze voorouderen.

De voet van de moderne mens is dusdanig gevormd dat die op flexibele wijze grip kan krijgen op een bepaalde ondergrond, maar ook stevig genoeg is om grote druk te absorberen. Dit stelt de voet in staat een stugge houding aan te nemen om het lichaam vooruit te laten bewegen. In de niet-menselijke primaten is de voet anders gevormd, voornamelijk in de middenregio, zodat ze deze om bijvoorbeeld takken heen kunnen buigen.

Midtarsale gewrichten

Het flexibele middengedeelte in de voeten van deze primaten wordt ook wel de midtarsal break genoemd en is aanwezig in iedere niet-menselijke primaat. Opvallend genoeg is de midtarsal break eveneens aanwezig in sommige mensen van deze tijd. Onderzoekers van de Boston University stelden dit vast door bezoekers van het Museum of Science op blote voeten over een gemechaniseerd tapijt dat hun voetbewegingen analyseerde te laten lopen.

Overeenkomst met fossiel

Dit leverde een opvallend resultaat op, namelijk dat ruim 8% van de deelnemers een duidelijke midtarsal break in de voetstructuur hebben. Deze structuur komt bovendien overeen met de voetstructuur van fossielen van de Australopithecus sediba, een mensensoort die twee miljoen jaar geleden leefde. Dit zou aanduiden dat de sediba net zoals niet-menselijke primaten een flexibelere tred had.

Het is vooralsnog onduidelijk waarom de mensensoorten door de eeuwen heen een stugge voetstructuur hebben gekregen. De onderzoekers hopen dus met nadere analyse de overeenkomst in voetstructuur tussen de moderne mens en de sediba te kunnen gebruiken in het vaststellen van hoe de prehistorische mensen liepen, en zo mogelijk te kunnen zien wanneer deze verandering optrad.

De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in de American Journal of Physical Anthropology.

Bron: Past Horizons