Archeologen hebben nabij het Mexicaanse dorpje Onovas het oudst bekende pre-Hispaanse kerkhof aangetroffen. Op de ca. 1.000 jaar oude begraafplaats liggen 25 individuen begraven, waarvan 13 een vervormde en uitgerekte schedel hebben. Dat geeft de geraamtes een bijna buitenaardse vorm.

Vijf van de skeletten hebben ook kaakvervormingen. Deze zijn vermoedelijk het gevolg van rituele praktijken, die overeenkomen met die van eerdere pre-Hispaanse vondsten in het land. Enkele van de individuen dragen armbanden, neusringen, oorbellen en kettingen gemaakt van schelpen afkomstig uit de Golf van Californië. In één graf lag een schild van een schildpad.

De vondst levert voor archeologen nieuw bewijs van schedelvervormingen. “Deze unieke vondst toont een samenkomst van tradities van verschillende groepen uit Noord-Mexico,” aldus archeoloog Cristina Garcia Moreno, directeur van het onderzoeksproject. “De ontdekking verlegt de grens van invloed van de Meso-Amerikaanse mensen verder naar het noorden dan aanvankelijk is vastgesteld.”

Statussymbool

Volgens Moreno was vervorming van de schedel in de Meso-Amerikaanse cultuur een manier om sociale groepen aan te duiden. De kaakvervorming was onderdeel van een ritueel dat de overgang naar adolescentie moest uitbeelden. “Dit wordt bevestigd door de vondst op het kerkhof van de vijf individuen die elk ouder dan twaalf jaar zijn,” aldus Moreno.

Toch zijn er nog veel onbeantwoorde vragen. De archeologen hebben niet kunnen achterhalen waarom de geraamtes begraven zijn met ornamenten, ook degene die geen vervorming hebben, of waarom er van de vijfentwintig skeletten maar één van een vrouw is. Zeventien ervan zijn tussen de vijf maanden en zestien jaar oud, en de overige acht zijn volwassen. Onderzoekers vermoeden dat de jonge kinderen zijn gestorven door het vervormingritueel.

Bekijk hier een video van de vondsten.

Bron: Past Horizons