Cover van Palmyra: Heden en verleden van een ruïnestad
Uitgeverij Omniboek
Palmyra: Heden en verleden van een ruïnestad
Palmyra. In de oudheid was het een oase op de zijderoute, de laatste jaren had de ruïnestad zwaar te lijden onder de aanwezigheid van IS, die alle grote monumenten en beelden heeft vernietigd. Tot aan de Syrische burgeroorlog trokken de restanten van de ooit welvarende stadstaat, die op de Unesco Lijst Werelderfgoed in Gevaar staat, jaarlijks honderdduizenden bezoekers. Archeoloog en schilder Theo de Feyter kent Palmyra door en door. In zijn boek geeft hij de lezer een uniek inkijkje in het heden en het verleden van de Stad van Duizend Zuilen, in woord en beeld.
Leesfragment:
Palmyra werd aanvankelijk teruggerestaureerd naar wat als de belangrijkste periode van de stad werd gezien. Vanaf de jaren dertig van de twintigste eeuw werden de ruïnes opgeschoond: aanbouwsels en veranderingen van de na-Romeinse tijd werden afgebroken. ‘Palmyra’ was het Palmyra van de bloeitijd van de eerste tot de derde eeuw, toen het een centrum van internationale handel en een politieke speler tussen de toenmalige grootmachten was.
De restauratiepraktijk veranderde vanaf de jaren zestig, toen meer en meer aandacht werd besteed aan het ontstaan van de ruïnes zelf en aan de perioden na de derde eeuw. De buitenlandse archeologische teams (tot het uitbreken van de Syrische Opstand in 2011 werkten er zeven verschillende nationaliteiten) die in samenwerking met de Syrische Oudhedendienst Palmyra onderzochten, hadden elk hun eigen specialisme en richtten zich elk op een andere periode. Iedereen wilde een ander aspect van Palmyra laten zien en had een ander verhaal te vertellen. Was dat van de jaren dertig tot de jaren zestig vooral het verhaal van het commerciële imperium, ‘het multiculturele centrum’, het eerste pan-Arabische rijk in het Midden-Oosten, toen werd het ook het verhaal van het latere militaire commandocentrum, van de zetel van de bisschop, de verwoesting van heidense tempels door christelijke fanatici en de sociale onrust in de vroeg-Arabische tijd. Daar zijn nu de nieuwe ruïnes, veroorzaakt door Islamitische Staat, aan toegevoegd. Ook die lenen zich weer voor een verhaal: terroristische en islamistische groepen als de natuurlijke tegenstanders van cultuur en beschaving.
