Archeologen in Pembrokeshire, Wales, hebben 17 skeletten opgegraven op de begraafplaats van wat volgens hen de overblijfselen zijn van het klooster van st. Saviour's. Bijzonder hieraan is dat de begraafplaats de ‘anglicaanse ban’ van Engelse koning Hendrik VIII heeft overleefd. Archeologen speculeren nog over de herkomst van de skeletten.

Stukje anglicaanse geschiedenis

Het klooster van St. Saviour's bestond vanaf omstreeks 1200 tot 1541. Het klooster was onderdeel van de orde van de Dominicanen, een rooms-katholieke bedelorde die in 1215 in Frankrijk werd gesticht. Het doel van de Dominicaanse bedelorde was om het Evangelie te verkondigen en ketterij tegen te gaan, en in tegenstelling tot andere christelijke monniken en nonnen bleven ze niet achter in hun kloosters om dit te doen. Ze gingen er juist op uit, om te prediken onder de mensen in dorpen en steden. Tegen 1240 was het klooster van St. Saviour’s één van de vijf Dominicaanse broederschappen in Wales. Er woonden waarschijnlijk altijd ongeveer veertig broeders in de gebouwen die onderdeel waren van het klooster.

Aan het bestaan van het klooster kwam halverwege de zestiende eeuw echter abrupt een eind. In deze periode beval de Engelse koning Hendrik VIII namelijk de confiscatie en verkoop van een groot deel van de  kerkeigendommen in Groot-Brittannië, toen hij zich losmaakte van de katholieke kerk om zijn eigen anglicaanse kerk te kunnen stichten. Het klooster van St. Saviour’s werd aan hetzelfde lot onderworpen: het pand werd verkocht.

---

Archeologie Online is van de makers van Archeologie Magazine. Meer weten over dit prachtige magazine? JA GRAAG!

---

De gevonden skeletten

De begraafplaats van het klooster bleef echter intact en werd tot ver in de 17e eeuw gebruikt. Juist vanwege dit langdurige gebruik, kunnen archeologen niet de vinger leggen op de identiteit en datering van de gevonden 17 skeletten. "We weten niet of de skeletten van de lokale monniken zijn, aangezien er door de eeuwen heen veel verschillende mensen zijn begraven op deze kloosterbegraafplaats", vertelde Fran Murphy, het hoofd van archeologische diensten bij Dyfed Archaeological Trust, de organisatie die de site opgraaft, aan Live Science. Hij gaf echter ook aan dat er nog geen gedetailleerde studie van de skeletten is uitgevoerd, dus mogelijk zal nader onderzoek meer duidelijkheid over de herkomst van de botten geven.

Identiteit onbekend

Kloosters waren populaire plaatsen om te worden begraven tijdens de middeleeuwen. "De kerkhoven van het klooster waren oorspronkelijk bedoeld voor de mannelijke broeders, maar het werden al snel ook populaire plaatsen voor leken om begraven te worden", vertelt Nick Holder, een onderzoeker aan de Universiteit van Exeter. "Als de skeletten allemaal mannen blijken te zijn, dan zijn dit waarschijnlijk de lichaamsresten van broeders.” Echter, als er ook vrouwen en kinderen zijn begraven, dan zijn dat waarschijnlijk ‘leken’, die een klein bedrag betaalden om hier begraven te mogen worden. Aangezien het klooster van St. Saviour’s aanzienlijke schulden had opgebouwd (hoewel het onbekend is waardoor), zouden de betalingen van de leken meer dan welkom geweest kunnen zijn.

Wat het ook moeilijk maakt om te achterhalen wie er in de graven liggen, is het feit dat de graven geen grafgiften bevatten. Dit past bij de christelijke overtuigingen van middeleeuwse Europeanen dat niets meegenomen kan worden naar het hiernamaals. De graven hebben lijkwaden en de skeletten werden gevonden met hun armen over hun borst geslagen.

Toekomstplannen

De opgravingen zijn uitgevoerd voorafgaand aan een bouwproject. In de buurt wordt namelijk een winkelcentrum van drie verdiepingen met een bar en een dakterras gebouwd. De archeologen hopen de opgravingen in juni 2022 af te ronden, waarna ze aan de slag gaan met het onderzoeken van de skeletten.

Bron: LiveScience