Een opmerkelijk neolithisch gesteente in het Britse Peak District National Park werd in de prehistorie waarschijnlijk gebruikt als een soort zonneklok. Tot deze conclusie komt een groep onderzoekers die de ruim twee meter hoge steen met behulp van een computermodel onderzochten.

De prehistorische zonnewijzer bestaat uit een zogeheten monoliet, een rots die als gevolg van hoogteverschil in het landschap ver boven de grond uitsteekt. De ruim 4.000 jaar oude steen heeft een driehoekige vorm, waarvan de punt wijst naar het geografische zuiden. Volgens de onderzoekers liggen onder één kant  van de rots een aantal dragende stenen, waaruit zij opmaken dat de monoliet bewust zo is neergezet.

Door de lichtval op de rots te bestuderen met behulp van een computermodel kwamen zij vervolgens tot de conclusie dat het gesteente waarschijnlijk gebruikt werd als prehistorische zonnewijzer. Gedurende de winter viel er namelijk geen enkele schaduw op de schuine kant, terwijl deze in de zomer juist volledig verlicht werd. In de lente en herfst was er sprake van een gedeeltelijke schaduw, waardoor de prehistorische mens kon zien dat zij zich bevonden in een overgangsseizoen.

Hoewel de prehistorische zonneklok dus niet gebruikt kon worden voor de dagelijkse tijdwaarneming, denken de onderzoekers toch dat de rots van groot belang was. “Op basis van de steen kon men uitstekend bepalen wanneer het tijd was voor bepaalde seizoensfeesten”, aldus Daniel Brown van de Nottingham Trent University. “Dit soort gebruik van schaduwen was vrij uniek op de Britse eilanden in deze periode.”

Voor afbeeldingen van de opmerkelijke steen, zie het artikel op Space.com

Bron: Space.com