Psychologen van de Universiteit van Leicester hebben een poging ondernomen een psychoanalyse te maken van de 528 jaar geleden overleden Engelse Koning Richard III, wiens lichaam recent in Leicester onder een parkeerplaats gevonden en geïdentificeerd werd.

De onderzoekers erkennen dat het moeilijk is conclusies te trekken over personen die meer dan 500 jaar geleden geleefd hebben en waarvan relatief weinig is overgeleverd, vooral omdat psychologie een wetenschap is die afhankelijk is van observaties. Toch denken de onderzoekers met deze psychologische benadering een duidelijk en vernieuwend perspectief te bieden op Richard III en ‘de mens achter de botten’.

Psychologische analyse

Koning Richard III regeerde nog maar twee jaar over Engeland toen hij om het leven kwam in de strijd. Zijn lichaam was eeuwenlang verloren, tot de recente vondst onder de parkeerplaats. Verwondingen aan het skelet kwamen overeen met de wonden die Richard III volgens de overgeleverde verhalen opliep. Liefhebbers van de koning zullen opgelucht ademhalen bij het horen van de nieuwe resultaten van de psychologische analyse. Bij deze analyse zijn de veelal negatieve verhalen van Shakespeare over Richard III weggelaten en hebben de onderzoekers zich vooral gericht op historische documenten over het leven van de koning.

Geen psychopaat

De onderzoekers hebben geen bewijs gevonden dat Richard III narcistisch, sluw, hardvochtig en roekeloos was of een gebrek aan empathie had, zoals werd beweerd in de vele verhalen over hem. Wel heeft zijn onzekere en roerige jeugd tijdens de Rozenoorlogen er voor gezorgd dat Richard III onzekerheid zoveel mogelijk uit de weg ging. Daardoor zal hij ook een sterk gevoel van ‘goed en kwaad’ gekend hebben en erg gesteld zijn geweest op loyaliteit. Mensen die een dergelijke mate van onzekerheidsvermijding kennen, neigen vaak naar het controleren van situaties en hun omgeving en reageren heftig op bedrog en verraad, zo stellen de onderzoekers.

Richard III is niet de eerste historische persoon die lang na zijn overlijden aan een dergelijk analyse onderworpen is. Ook Gherardini Del Giocondo, die vermoedelijk model stond voor Da Vinci’s Mona Lisa, werd op een soortgelijke manier onderzocht.

Bron: Live Science