‘Tweede Stonehenge’ groter mysterie dan gedacht

Vorig jaar ontdekten onderzoekers dat onder Durrington Walls, een aardwerk ten noordoosten van Stonehenge, een ondergronds ‘Superhenge’ begraven lag. Op de locatie zouden stenen begraven liggen, onttrokken aan het menselijk oog. Onderzoekers keerden in augustus 2016 terug naar dit ‘Tweede Stonehenge’ om de plek nader te onderzoeken, maar stonden voor een raadsel. Het team vond geen stenen, maar stuitte op twee diepe gaten.

De ontdekking van vorig jaar

Het was groot nieuws vorig jaar: volgens onderzoekers waren de Durrington Walls vroeger omringd door een stenen cirkel. Met radarbeelden was vastgesteld dat dit ‘Tweede Stonehenge’ bestond uit ongeveer 90 stenen. De stenen zouden 4500 jaar geleden zijn omgeduwd, waardoor ze destijds onder de grond terecht waren gekomen.

Geen steen maar hout

Toen archeologen in augustus 2016 probeerden twee van deze stenen uit te graven troffen ze deze niet aan, enkel twee diepe gaten. De archeologen denken dat in de gaten lange houten palen hebben gestaan. Deze palen zijn geplaatst, maar later toch weer verwijderd en vervolgens heeft men de gaten opgevuld met puin. De ontdekking roept allerlei vragen op. Hoe zijn de palen geplaatst en waarom? Wanneer werd het hout verwijderd en wat heeft men met dit hout gedaan?

Gewei en schouderblad

Het team heeft geluk: op de bodem van één van de gaten is het schouderblad van een dier gevonden. Onderzoekers vermoeden dat dit schouderblad gebruikt werd als schep, waarna het in de kuil is achtergelaten. Het schouderblad was onbeschadigd, waardoor archeologen denken dat er geen houten paal op heeft gestaan. Het lijkt erop dat het blad in de kuil is gevallen toen deze werd opgevuld met puin. Ook vonden de onderzoekers een houweel - gemaakt van een gewei - dat vastzat in het puin. Met behulp van koolstofdatering is de leeftijd van de beide artefacten te ontdekken. Wanneer de ouderdom van de gevonden voorwerpen is vastgesteld kan het team meer zeggen over de periode waarin de palen zijn geplaatst en wanneer deze zijn weggehaald.

Geen hout in de buurt

Het team heeft nog een andere vraag op te lossen: waar haalde men het hout vandaan? Naar schatting moesten voor het hele bouwwerk ongeveer 300 volwassen bomen worden gekapt. Deze bomen moesten bovendien recht zijn, om verticaal geplaatst te kunnen worden. In de late steentijd was het gebied rondom Durrington Walls niet of nauwelijks bebost, het hout moet dus ergens anders vandaan zijn gekomen. Of het houten bouwwerk helemaal voltooid is weten de onderzoekers ook nog niet. Het team zal de komende tijd alle radargegevens nog eens goed moeten bekijken.