Verborgen restanten van de verdronken stad Reimerswaal
De historische stad Reimerswaal (ZL) lag op Zuid-Beveland aan de zuidoever van de Oosterschelde.
In de Late Middeleeuwen was het na Middelburg en Zierikzee de derde stad van Zeeland en herbergde zo’n 6000 inwoners.
Historisch Reimerswaal
De eerste melding van een uit Reimerswaal afkomstige inwoner stam uit 1203. Reimerswaal verkreeg in 1375 stadsrechten. De voornaamste bestaansmiddelen waren: zout, wol en meekrap, waaruit rode kleurstof werd gewonnen die bestemd was voor de Vlaamse markt.
Zoutwinning en stormvloed
Gedurende de zestiende eeuw werd Reimerswaal steeds kwetsbaarder voor overstromingen. Zoutwinning had ervoor gezorgd dat de bodem rondom Reimerswaal ernstig verzakt raakte. Door een stormvloed in 1530 bleef de stad behouden, maar werd het omliggende land opgeslokt door het water.
Van een welvarende stad naar een bouwvallig dorp
In 1532 was er wederom een grote vloed, deze zorgde ervoor dat Reimerswaal afgesneden werd van de rest van Zuid-Beveland. In 1551 werden de herstelde dijken verwoest en in 1555 werd de laatste dijk gebroken door het water. Twee jaar later werden de wallen kapot geslagen, daardoor bezweken de poorten en stortten het stadhuis, kerken, huizen en zoutketen in. In 1561 en 1563 werd Reimerswaal alweer getroffen door overstromingen.
Geen water maar asfalt
De eerder rijke en derde stad van Zeeland werd tot een klein bouwvallig dorp. Begin achttiende eeuw verdween ook dit laatste restant in de golven. In 1978 bouwde Rijkswaterstaat een schutsluis (de Bergse Diepsluis) op een van rijkste archeologische monumenten van Nederland, als onderdeel van de Oesterdam. De restanten liggen vanaf die tijd onder een laag asfalt.
