Trending - Op een archeologische opgravingssite bij het middeleeuwse dorpje Wharram Percy hebben archeologen van de organisatie Historic England en de University of Southampton onderzoek gedaan naar een tiental verminkte skeletten. Uit het analyseren van de beenderen blijkt dat ze na hun dood zijn verminkt.

Lopende doden

Zoals sommigen vandaag de dag geobsedeerd zijn door zombie series en films, zo waren er vroeger ook al verhalen over de lopende doden. Zo waren de inwoners van Wharram Percy bang dat de doden terug zouden keren om ziektes te verspreiden of de levenden aan te vallen. Ze waren hier zo bang voor dat ze hun doden hebben opgegraven en vervolgens hebben verminkt door de schedels in te slaan en ledematen af te hakken. Zo zouden de doden niet meer uit hun graf op kunnen staan.

Geen buitenstaanders

De archeologen onderzochten eerst of er sprake was van kannibalisme, iets dat in middeleeuws Engeland vaker voorkwam in tijden van extreme honger. Maar uit de manier waarop de lichamen zijn bewerkt valt af te lezen dat niet zijn beschadigd voor voedsel. Op zoek naar een andere logische verklaring onderzocht het team of de verminkten wellicht buitenstaanders waren. Echter bleek uit een analyse van isotopen die gevonden zijn op hun tanden dat ze zeer dicht uit de buurt kwamen, waarschijnlijk uit het dorp.

Eerste bewijs voor het beschermen tegen de doden

De onderzochte lichamen zijn al in 1960 gevonden. Toen werd echter gedacht dat het botten van Romeinse kolonisten waren die zich op het Britse eiland vestigden, maar dit onderzoek werpt een totaal ander licht op de verminkte lichamen. Volgens onderzoekers is dit het eerste archeologische bewijs dat mensen zich beschermden tegen herrijzende doden. Het onderzoek is gepubliceerd in the Journal of Archaeological Science: Reports.

Bronnen:

Theguardian.com: Medieval Villagers

Journals.elsevier.com: Journal of Archaeology Science: Reports 

Nu.nl: Middeleeuwse Dorpelingen

Afbeelding:

Wikimedia Commons: Dark Ages