Lang gingen wetenschappers er vanuit dat syfilis naar Europa werd gebracht door Columbus en zijn matrozen, maar recent onderzoek in Pompeii en Londen bewijst dat de grote ontdekkingsreiziger valselijk is beschuldigd.

In Pompeii werden de botten onderzocht van een vijftigtal inwoners die tijdens de uitbarsting van de Vesuvius in het jaar 74 na Christus een kelder in vluchtten. In de skeletten van een tweeling werden sporen gevonden die vrijwel zeker duiden op 'aangeboren syfilis' (lues congenita). Deze variant van syfilis gaat vaak gepaard met afwijkingen in de vorm van het gebit en de schenen. De kelder werd in 1980 ontdekt, het forensisch onderzoek vond recent plaats, in het kader van een BBC-documentaire die op 14 december werd uitgezonden.

Schedel als een maanlandschap
Eerder werd het skelet onderzocht van een 10-jarig kind, dat lang voor Columbus' ontdekkingsreizen werd begraven op de Londense begraafplaats St. Mary Spital. Volgens osteoloog Brian Conell, die het skelet onderzocht, groeiden de tanden van het kind in een hoek van 45 graden en zag de schedel eruit als een "maanlandschap", symptomen die wijzen op syfilis.

Zondebok
In 1495, vlak na Columbus' terugkeer, waarde een syfilis-epidemie door Europa. Mensen schaamden zich voor de ziekte en zochten een zondebok. Nederlanders, Portugezen en Noord-Afrikanen hadden het over de "Spaanse ziekte", Duitsers en Engelsen spraken over de "Franse pokken", in Polen noemde men het de "Duitse ziekte", in Frankrijk de "Napolitaanse ziekte", op Tahiti de "Britse ziekte" en in Japan heette syfilis de "Chinese zweer". In later jaren ontdekten wetenschappers dankzij botonderzoek dat syfilis wijd verspreid was op het door Columbus ontdekte Hispaniola, de tegenwoordige Dominicaanse Republiek. Daaruit trok men de conclusie dat Columbus' bemanning verantwoordelijk waren voor de verspreiding van de ziekte in Europa. Die conclusie is nu weerlegd. 

Bronnen: BBC, physorg.com, Wikipedia