Een internationale groep onderzoekers heeft uitgewezen dat de Sahara vroeger geen woestijn, maar een weidelandschap was. Eerder werden diverse grottekeningen gevonden die suggereerden dat de vroegere bewoners van het gebied veehouders waren. Dankzij een aantal potresten is nu aangetoond dat er 7.000 jaar geleden vee kon grazen in het gebied.

Ongeveer 9.000 jaar geleden begonnen de toenmalige bewoners van het huidige Turkije voor het eerst vee te houden voor melk en vlees. Het gebruik verspreidde zich tot en met het Europese grondgebied, Azië en Afrika. Wetenschappers vermoedden dat men in de Sahara ook vee hield, omdat dat gebied in de prehistorie geen woestijn was maar een graslandschap. Voldoende bewijs voor veehouders in de Sahara was er echter niet. Archeologen vonden onlangs wel grottekeningen die wezen op het houden van melkvee, maar deze waren lastig te dateren.

Een internationale groep onderzoekers publiceerde deze week echter een onderzoek dat harder bewijs leverde voor melkveehouderij in de Sahara. Archeologen vonden potscherven in een grotschuilplaats in Libië. Door middel van het uitvoeren van een zogenaamde isotopenanalyse op de scherven kon worden onderzocht wat voor voedsel de potten bevatten. Tijdens het onderzoek troffen de archeologen grote hoeveelheden zuivelresten aan.    

Het verteringsstelsel van de mensen uit die tijd was overigens nog niet aangepast op het drinken van melk. In de steentijd waren mensen dus nog lactose-intolerant. Van koeien- en geitenmelk kon men echter boter en kaas maken, producten die wel verteerbaar waren.

Bron: Wetenschap24